Vliegvissen Italië (2); filmdecor

De techniek van het vliegvissen zal de volgende dagen van groot belang blijken. Dus gaan we op 4 mei flink oefenen bij het meer van Bolsena. Nog niet in het meer: ernaast. Op een veld annex speelweide. Om een aantal redenen houdt onze eerste 'visdag' meer in dan alleen ingooien op het gras. Volgens onze instructeur heeft het geen enkele zin om meteen al de eerste vierentwintig uur een tennisarm op te lopen. Bovendien hebben we getekend voor een program met een flinke culturele component.

Daarom vertrekken na het ontbijt in onze eerste standplaats Soriano del Cimino naar het historische centrum van Viterbo. Onze gids Osvaldo Velo is behalve instructeur ook rondleider. In beide kwaliteiten blijkt hij een enthousiast promotor van Tuscia. Deze streek bevindt zich voor het grootste part in het noordwesten van de Lazio. Kleine stukjes bevinden zich in de aangrenzende provincies Toscane en Umbrië. Zoiets als de Kempen dus, zij het met een totaal andere natuur en cultuur.

Viterbo is zoals alle andere oude Italiaanse steden niet gebouwd op de automanie van de bewoners. Ze rijden niet alleen op een bijzondere wijze, ook in het parkeren zijn ze vindingrijk. De nauwe straatjes hebben last van congestie waarover Osvaldo – hij is ook nog de chauffeur – zich druk maakt en waaraan hij zelf ook opgewekt bijdraagt. De overheid zou de crisis overleven door fanatieker boetes uit te schrijven. Als we uit de mêlee zijn, is het oudste gedeelte een oase van rust. Het is vroeg waardoor de temperatuur op deze zonnige dag aangenaam is voor een stadswandeling. Vanaf verschillende uitzichtspunten zien we de lange, hoog oprijzende stadsmuur rond de middeleeuwse stad. Vervolgens gaan we via het kleine en curieuze San Martino al Cimino naar Montefiascone waar we waadpakken kopen.

De werpoefeningen blijken vermoeiend. Het verschil met het 'gewone ingooien' blijkt groot. We leren de hengel verticaal te laten swingen terwijl we de lijn met de linkerhand vieren. De molen heeft niet veel functie. Zonder lood moet de afstand vooral uit de hengeltop gehaald worden. Hard labeur. Onder de lunch met (zee)vis nemen we de nodige theorie door.

Later die middag staan we volledig verrast bij de aanblik van het dorpje Civita di Bagnoregio. Een kartonnen filmdecor. Gelegen op een solitaire rotspunt blijkt het ten dode opgeschreven: het natuurlijke fundament onder de huizen brokkelt af. Op enig moment zal dit prachtige arendsnest verkruimelen. Het is dat onze gids de streek goed kent, want nergens is een toeristisch bord aangebracht dat al dan niet ingelezen reizigers op de aanwezigheid van deze bezienswaardigheid wijst.

Daarna via het stadje Bolsena weer naar het gelijknamige meer om het geleerde van die ochtend in praktijk te brengen vanaf een kleine houten pier. Eerst de vis in het heldere water opsporen, de juiste onderlijn plus vlieg aanbrengen en werpen maar. We vangen vooral wind terwijl het langzaam donker wordt: de beste tijd voor de hengelsport. We hebben nog bijna een week voor ons.

Met een pizza in Viterbo sluiten we een mooie en drukke dag af. Terug in Soriano del Cimino zijn we te moe om in het B&B Dorian nog na te kletsen. Al snel hoor ik Jo in de aangrenzende bibliotheekkamer de nacht wegzagen.